Na szczęście, zmiany nie są zbyt daleko idące. Został utrzymany czytelny podział na trzy linie procesorów - i3, i5 oraz i7. Te pierwsze to układy przeznaczone do standardowych zadań. Znacznie wydajniejsze niż procesory z rodzin Pentium i Celeron (nie wspominając o netbookowych Atomach), a przy tym gwarantujące bardzo dobry stosunek ceny do możliwości. W linii i3 nadal znajdziemy tylko układy dwurdzeniowe, pozbawione Turbo Boost. Kolejna linia, i5, to już chipy dwu- lub czterordzeniowe (te drugie dostępne tylko w wersjach dla komputerów stacjonarnych) z technologią Turbo Boost 2.0. Największą wydajność oferują modele oznaczone symbolem i7 - wyposażone w 4, 6, a nawet 8 rdzeni (te dwie ostatnie opcje nie dotyczą notebooków) oraz powiększoną pamięć podręczną (cache). Najwydajniejsze konfiguracje i7, tak jak dotąd, noszą przydomek Extreme Edition.
Cztery cyferki zamiast trzech
Zaraz za symbolem linii (i3, i5 lub i7) są cyfry. Tyle, że inaczej niż w przypadku procesorów Intel Core poprzedniej generacji, nie trzy, ale cztery. Pierwsza z nich to “2” - oznacza po prostu drugą generację. Wszystkie procesory Intel Core drugiej generacji mają dwójkę na początku oznaczenia numerycznego. To najprostszy sposób, by je rozpoznać porównując specyfikacje techniczne komputerów.
Dalej zaczyna się robić ciekawiej. Dwie kolejne liczby symbolizują relatywną wydajność procesora. Nie odnoszą się wprost do taktowania albo jakiegokolwiek innego parametru, ale pozwalają łatwo porównywać produkty należące do tych samych serii. Na
przykład, desktopowy Intel Core i5-2500 będzie szybszy od chipa Intel Core i5-2400, a notebookowy i5-2540M wydajniejszy od układu i5-2520M.
Czwarta z liczb jest póki co zarezerwowana dla układów mobilnych. W przypadku procesorów przeznaczonych dla komputerów stacjonarnych, oznaczenie zawsze kończy się zerem. Chipy przeznaczone do komputerów przenośnych mają w tym miejscu jedną z cyfr: 0, 7 lub 9. Zero oznacza wersję standardową. Dziewiątka to model o obniżonym zapotrzebowaniu na prąd. Siódemka z kolei wskazuje na wyjątkową energooszczędność. To odpowiednik oznaczenia CULV stosowanego w przypadku procesorów starszych generacji. Jeśli szukasz notebooka, który będzie najdłużej pracował na baterii, rozglądaj się właśnie za siódemką.
O co chodzi z tymi literkami?
A na koniec - literka. Jeśli jej tam nie ma (jak w przypadku wspomnianego Intel Core i5-2500) znaczy to, że masz do czynienia z procesorem przeznaczonym dla komputerów stacjonarnych. Wszystkie mobilne wersje układów Intel Core drugiej generacji mają oznaczenia kończące się na M (np. i7-2657M). Przed M może czasem pojawić się Q, co oznacza procesor czterordzeniowy (q jak quad).
Ale żeby nie było za prosto - literki pojawiają się też w układach przeznaczonych dla desktopów. Tym razem są to S, T i K. Dwie pierwsze odnoszą się do zapotrzebowania na prąd. Jeśli chcesz zmniejszyć rachunki za energię elektryczną, wybierz raczej komputer z układem oznaczonym symbolem S (zmniejszone zużycie prądu) albo nawet T (wyjątkowa energooszczędność, porównywalna z procesorami notebookowymi). K zarezerwowano dla najbardziej wydajnych układów przeznaczonych przede wszystkim dla fanów podkręcania. Obecność K w oznaczeniu gwarantuje m.in. pełną dowolność w ustawianiu taktowania układu.
