Final Cut Pro X – test subiektywny 2/3

Biblioteka zdarzeń

Biblioteka zdarzeń może pokazywać media w postaci tradycyjnej, (powyżej) – jako rekordy z dużą ilością danych uporządkowanych w kolumny, które mogą zawierać wybrane przez nas informacje.

Może też być prostsza w użyciu (poniżej) – pokazując jedynie podgląd mediów o regulowanej wielkości i rozdzielczości; od pokazania klatek reprezentujących każde pół sekundy materiału, do sytuacji, gdy całe ujęcie pokazane jest jedynie jedną klatką.

Media wyświetlane w bibliotece zdarzeń możemy ograniczyć np. tylko fragmentów ujęć wskazanych przez nas, jako ulubione. Kolorowe linie na podglądzie mediów pokazują obszary, którym nadano słowa kluczowe, oceny itd. Kliknięcie w taką linię od razu zaznacza fragment sklejki, który spełnia dany warunek –  i tak wybrany fragment jest gotowy do przeniesienia na timeline. Osobiście i subiektywnie: nie lubię tych elementów interfejsu, które wymagają precyzyjnego trafienia kursorem w cienkie linie i punkty.

Na szczęście mogę sobie zdefiniować inteligentny folder, który będzie zawierał jedynie wybrane wg. różnych kryteriów ujęcia i wtedy nie będę musiał celować w nic małego.

Timeline

Timeline może być wyświetlany na różne sposoby – z większym akcentem na wideo, lub na dźwięk. Z regulowaną wysokością sklejki.

Najważniejsze są jednak jego "magnetyczne" właściwości. Przeciągając nowy kawałek materiału na timeline, na którym są już umieszczone media, zauważymy, że w zależności od tego jak zbliżmy się do miejsca cięcia, materiały na timeline będą się rozsuwać, aby pozwolić wsunąć materiały pomiędzy.

Może też wyświetlić się menu kontekstowe z opcjami takimi jak "zastąp", "zastąp od początku", "zastąp od końca". Możemy również podłączyć nowy materiał do istniejącego. Bedzie on przykrywał materiał poniżej w sensie wizualnym, ale co najważniejsze, będzie z nim zsynchronizowany i wspólnie z tym materiałem podstawowym będzie podlegał wszelkim przesunięciom.

Jak już pisałem w poprzedniej części rezygnacja z koncepcji ścieżek powoduje, że przesuwając materiały unikamy konfliktów w ramach różnych ścieżek. Moim zdaniem wielu użytkownikom ułatwi to i przyspieszy pracę.

Niektórzy uważają jednak, że jest to nieakceptowalne, aby nie mieć pełnej kontroli nad materiałem, kiedy program robi coś za nas. Jednak wielu osobom nowy timeline i jego właściwości uproszczą pracę. 

Przejścia i efekty

Efekty przejść nakładamy np. przez przeciągnięcie z katalogu. Efekt "skimmingu" pozwala podejrzeć przejście tak jak podglądamy zawartość sklejki. Nie wszystkim podobają się przejścia dostępne w programie. Rzeczywiście, są w tym katalogu takie, których nie zastosuje nikt z moich znajomych:) Może jednak komuś się przydadzą, a poza tym wiele przejść można otworzyć w programie Motion i przerobić, tak, jak nam to pasuje.

Po nałożeniu przejścia jest ono pokazywane na timeline w sposób uproszczony, który pozwala jednak regulować podstawowe parametry przejścia. 

Dwukrotne kliknięcie w symbol przejścia powoduje pokazanie ekranu zawierającego bardziej szczegółowy edytor pokazujący oba sklejane materiały i pozwalającego na precyzyjne dostosowanie parametrów.

Klawiszem ESC wracamy do prostego widoku. Podobnie korzysta się z katalogu efektów wideo i audio. Efekty wideo, tak jak przejścia, można edytować w Motion.

Warto zauważyć, że kiedy uda nam się stworzyć bogato zdobiony fragment filmu, obfitujący w posklejane media, napisy itd. (np. taki jak poniżej),

to możemy sobie uprościć pracę przez utworzenie jednego zastępczego materiału ("compund clip"), który będzie wyglądał jak prosta sklejka.

Wystarczy jednak dwukrotnie kliknąć w napis Compound Clip i pokaże nam się znowu nasz skomplikowana struktura gotowa do modyfikacji. Prosty w użyciu i łatwo dostępny jest "Retime Editor" pozwalający spowalniać i przyspieszać odtwarzanie materiału.

Równie łatwo dostać się do narzędzia korekcji barwnej, ale jego możliwości są zubożone w stosunku do istniejącego w wersji FCP 7 zewnętrznego narzędzia.

Eksport

Gotowy film eksportujemy korzystając z wybranych ustawień programu, lub korzystając z możliwości programu Compressor.

Według mnie Motion i Compressor, ze względu na możliwości i cenę, są obowiązkowym zakupem w komplecie z FCP X. Ponieważ traktuję te trzy programy, jako komplet zupełnie nie razi mnie obecność w FCP X wbudowanych możliwości konwersji do formatów akceptowanych przez YouTube, Vimeo, CNN i Report czy Facebook.

Niektórym przeszkadza to tak bardzo, jakby w swojej limuzynie za milion dolarów znaleźli znajdujący się na wyposażeniu wentylatorek wtykany do gniazda zapalniczki 🙂

O czym nie powiedzieliśmy

Na koniec wymienię niektóre cechy nowej wersji Final Cut, z których Apple jest dumne, a ja o nich nie napisałem, albo napisałem mało:

• 64 bitowa architektura,

• zapędzenie do pracy procesora karty graficznej,

• wykorzystanie wszystkich rdzeni procesora/procesorów,

• renderowanie i analiza mediów odbywająca się w tle i możliwość łatwego monitorowania tych prac,

• łatwe tworzenie wariantów wynikowego filmu ("auditions"),

• "placeholders”, czyli "wypełniacze" zastępujące tymczasowo brakujący materiał, tak aby nie wstrzymywać prac montażowych (w skrajnym wypadku można ułożyć naszą historię samymi wypełniaczami, które później zostaną wypełnione realnymi ujęciami)

• ciągłe zapisywanie aktualnego stanu – nie ma możliwości, że zapomnimy zapisać efekt naszej pracy,

• wbudowane możliwości edycji dźwięku, (chociaż osobna aplikacja była by bardziej rozbudowana).

Ocena?

Jak widać wydarzyło się bardzo dużo nowych rzeczy.  W ostatniej części naszej recenzji subiektywnie ocenię tę rewolucję.